Poprzednie częściStokrotki

Stokrotki

Stokrotki więdną,

Każda po kolei,

Nie zmienimy tego,

W ich miejsce wyrastają nowe,

I tak aż do końca świata,

Czasem trudno to zrozumieć,

Ale idzie przywyknąć,

Poprostu poczekamy,

Poczekamy aż do kolejnej wiosny,

Wtedy przyjdą nowe,

Ładniejsze i większe,

Albo brzydsze i mniejsze,

Nie wiemy tego,

Nie wiemy co będzie,

Ale i tak czekamy,

Czekamy na tą chwilę,

Żeby tylko były w śród nas.

Średnia ocena: 2.6  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • Where Is My Mind 4 miesiące temu
    "Poprostu" - błąd.

    Kto czeka? Dlaczego my? Jakaś grupa?
  • Where Is My Mind 4 miesiące temu
    "Nie wiemy co będzie" - brak przecinka.
    "w śród nas" - błąd zapisu.
  • Słońce w cieniu nocy 3 miesiące temu
    Mnie nie obchodzą błędy ortograficzne ze względu na to, że to nie talent umieć coś poprawnie językowo napisać, to zwykłe ćwiczenie i poświęcenie czasu, ale samo sedno wierszu dla mnie jest jednoznaczne, to tylko moja opinia, ale poezja jest dla mnie czymś czym dzielisz się z niewielką grupą ludzi która cię rozumie, a jednocześnie sprawiasz jakby każdy wiedział o co ci chodzi i znajdował własne rozumienie utworu które będzie pasowało do niego.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania