Poprzednie części: Stokrotki
Stokrotki
Stokrotki więdną,
Każda po kolei,
Nie zmienimy tego,
W ich miejsce wyrastają nowe,
I tak aż do końca świata,
Czasem trudno to zrozumieć,
Ale idzie przywyknąć,
Poprostu poczekamy,
Poczekamy aż do kolejnej wiosny,
Wtedy przyjdą nowe,
Ładniejsze i większe,
Albo brzydsze i mniejsze,
Nie wiemy tego,
Nie wiemy co będzie,
Ale i tak czekamy,
Czekamy na tą chwilę,
Żeby tylko były w śród nas.

Komentarze (3)
Kto czeka? Dlaczego my? Jakaś grupa?
"w śród nas" - błąd zapisu.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania