Strach

Gdzieś w odmęcie przerażenia,

w zakamarkach ludzkiej jaźni,

coś się czai bez imienia,

bez pojęcia i przyjaźni.

Nie przychodzi w dobrej wierze,

nie ma kształtu ani formy,

jak z koszmaru jakieś zwierzę

w filmach strasznych i upiornych.

Niemoc tworzy stan odmienny,

pustka w głowie się rozpycha,

próżno szukać tutaj winnych,

trudno w bycie takim się oddycha.

Serce goni bez wytchnienia,

ciało mokre jest od potu,

myśli straszne bez wątpienia

zabierają cały spokój.

Stan umysłu jest szczególny

pomoc w nim wymaga cierpliwości,

osiągniemy cel nasz wspólny,

by historią był w przyszłości.