Strachy na wróble

My - ludzie - chodzimy tylko we dnie

Mieszkamy w słomianych domach

Przemierzamy wydeptane już ścieżki

Oświetlamy je sztucznym blaskiem lamp

Mijamy ulicami siebie wzajemnie

Obserwujemy grę teatralną min

Uśmiechów przez zaciśnięte szczęki

Zębów biel zszarzałą od nieprawdziwości

Żyjemy w bardzo łatwopalnym świecie

Każda sekunda potrafi wzniecić pożar

I choć rozpalić potrafią nas pojedyncze iskry

Wygaszamy się szybciej zamieniając w pył

Nasze wnętrze jednak nie jest takie puste

Wypełnione zostało mnóstwem pożądań

Resztkami tego czego uczono za młodu

Zmienionego na pragnienia złotych pól sławy

Mamy marzenia obdarowane w skrzydła

Potrafiące latać, a uciekające w mroźne dni

Ale pogoń za pełnym materializmu światem

Odstrasza je skazując na głód w zimę serc

Samotni stoimy pośród kłosów moralności

Tkwimy w bezruchu zależni od wiatru

Powiewy i wichury czasów nami kierują

My- strachy na wróble, kreowani przez świat

Komentarze (8)

KarolaKorman 26.02.2016

Staliśmy się strachami w tym zabieganym świecie :) Nie wiem, jak to ocenić, bo nie do końca zgadzam się z przesłaniam wiersza. Zostawiam więc bez oceny, pozdrawiam :)

NIka 27.02.2016

W każdym razie, dziękuję za komentarz ! :)

NataliaO 26.02.2016

Przemawia całkiem interesująco wiersz.Mądre słowa, coś w tym jest; 5:)

NIka 27.02.2016

Miło mi ! Dziękuję ! :)

Rasia 26.02.2016

"My - ludzie chodzimy tylko we dnie" - tutaj sugerowałabym kolejny myślnik po "ludzie", bo wyjdzie ładne wtrącenie.
Wiersz mi się bardzo podoba, świetna gra słów i nawiązania do tytułu. Uwielbiam, kiedy poruszasz takie zagadnienia dotyczące egzystencji. Zostawiam 5 :)

NIka 27.02.2016

W sumie to nawet estetyczniej wygląda ! Poprawiłam więc bez grama wątpliwości :) Dziękuję! Dużo przyjemności mi sprawia tak optymistyczny odbiór czytelnika na to, co tu wymyślam :)

Morelia 27.02.2016

Świetne, na[rawdę i najlepsze jest to.. że tak swobodnie to napisałaś. Tytuł faktycznie znakomicie dobrany do treści, no i ta ostatnia strofa podsumuwująca wszystko... Zawarłaś tu tyle, że to aż niesamowite. Mi baaaaardzoooo podobało i przepraszam za marne 5, ale brak mi skali tu :D

NIka 27.02.2016

Ooooo dziękuję bardzo !! Jest mi bardzo miło, kiedy czytam takie komentarze ! :) No i oczywiście jestem w szoku, że aż z tak pozytywnym odbiorem zetknął się ten wiersz ! :)

KarolaKorman 26.02.2016
Staliśmy się strachami w tym zabieganym świecie :) Nie wiem, jak to ocenić, bo nie do końca zgadzam się z przesłaniam wiersza. Zostawiam więc bez oceny, pozdrawiam :)
NIka 27.02.2016
W każdym razie, dziękuję za komentarz ! :)
NataliaO 26.02.2016
Przemawia całkiem interesująco wiersz.Mądre słowa, coś w tym jest; 5:)
NIka 27.02.2016
Miło mi ! Dziękuję ! :)
Rasia 26.02.2016
"My - ludzie chodzimy tylko we dnie" - tutaj sugerowałabym kolejny myślnik po "ludzie", bo wyjdzie ładne wtrącenie.
Wiersz mi się bardzo podoba, świetna gra słów i nawiązania do tytułu. Uwielbiam, kiedy poruszasz takie zagadnienia dotyczące egzystencji. Zostawiam 5 :)
NIka 27.02.2016
W sumie to nawet estetyczniej wygląda ! Poprawiłam więc bez grama wątpliwości :) Dziękuję! Dużo przyjemności mi sprawia tak optymistyczny odbiór czytelnika na to, co tu wymyślam :)
Morelia 27.02.2016
Świetne, na[rawdę i najlepsze jest to.. że tak swobodnie to napisałaś. Tytuł faktycznie znakomicie dobrany do treści, no i ta ostatnia strofa podsumuwująca wszystko... Zawarłaś tu tyle, że to aż niesamowite. Mi baaaaardzoooo podobało i przepraszam za marne 5, ale brak mi skali tu :D
NIka 27.02.2016
Ooooo dziękuję bardzo !! Jest mi bardzo miło, kiedy czytam takie komentarze ! :) No i oczywiście jestem w szoku, że aż z tak pozytywnym odbiorem zetknął się ten wiersz ! :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania