Stracone

Mijamy się bez słowa

Bez gestów i spojrzeń

Nie ufamy już sobie

Nie pamiętamy już nas

Niespójność nas łączy

Wspólne kiedyś fale

Inne brzegi mają

Przypływy i odpływy

Mieliśmy razem żyć

Budować marzenia

Być dla siebie wsparciem

Czym nie jesteśmy teraz

Tworzyliśmy razem most

Do uczuć własnych serc

Spaliliśmy go ciszą

Ruiną się odgrodziliśmy

Zgubiliśmy gdzieś w tłumie

Rysy własnych twarzy

Dłonie się rozłączyły

Które miały być na zawsze

W inne pociągi wsiedliśmy

A życie było naszą stacją

Nie ma powrotu do wczoraj

Więcej nie będzie nas

Komentarze (11)

patyy 09.12.2015

Uwielbiam wiersze, pisanie ich jest moją pasją.
Strasznie mi się podoba ten wiersz, Jest taki... życiowy.
Zapraszam lofreee.blogspot.com

Rasia 09.12.2015

Śliczne porównania, jak zwykle bardzo dobry wiersz :) Zostawiam 5, wielce mi się podoba :)

Szymon Szczechowicz 09.12.2015

Klimat... mistrzostwo. 5 :)

elenawest 09.12.2015

Piękny wiersz. Tak mocno na mnie podziałał i choć przywołał wspomnienia, od których chcę uciec i wreszcue o nich zapomnieć, to mimo wszystko z wielką przyjemnością pozostawiam 5 ;-)

Morelia 09.12.2015

Naprawdę pięknie i jak subtelnie...! 5:)

ausek 09.12.2015

Wydaje mi się, że każdy z nas przeżył taką, bądź podobną sytuację. Pięknie to ujęłaś i ubrałaś w zgrabną formę wiersza :) 5

Sky300 09.12.2015

Te porównania *-* Bardzo dobry wiersz :) 5

NIka 10.12.2015

Dziękuję Wam wszystkim bardzo !!!

Janek XD 10.12.2015

zjebane jak popularność twoich kurwa takich samych wszędzie fiutkow i komy i ludzie te same zjebanie

NIka 10.12.2015

Cóż. doceniam takie jakże dojrzałe komentarze. Jednak krytyką się przejmuję dopiero, kiedy jest na poziomie...

Anonim 23.12.2015

Zazwyczaj jak czytam twoje wiersze, bardziej kojarzą mi się z piosenką, którą śpiewasz stojąc sama na scenie z gitarą i niczym więcej. Mają w sobie taki klimat, ten wywołał właśnie takie wrażenie, nie potrafię oceniać w miarę konstruktywnie wierszy...

Stracone

Komentarze (11)

Napisz komentarz