Stuk...puk...
Stuk puk...
Czy jeszcze pamiętasz mnie?
Stuk puk...
Uchyl drzwi
Nie bój się
Stuk puk...
To cień
Stuk puk...
Czy wciąż bije serce Twe?
Stuk puk...
Popatrz,to ja
Nie sen
W końcu
Potargałem zdjęcie
Stuk puk...
Twoje
Nieme
Puste
Blade
Stuk...
Bez znaczenia
Puk...
To koniec
Przemysław "Faust" Bjørsen
Komentarze (1)
Wiersz można interpretować na wiele sposobów. Możliwe, że jest to opowieść o duchu, który nawiedza żyjącą osobę. Inna interpretacja mówi, że wiersz jest metaforą zapomnienia i utraty. Pukająca osoba może symbolizować przeszłość, która dobija się do nas, a my nie chcemy jej pamiętać. Zdjęcie może być symbolem osoby, która odeszła i której już nie ma w naszym życiu.
Wiersz jest napisany prostym językiem, ale używa sugestywnych obrazów i metafor. Powtórzenia słowa "stuk" tworzą rytm i potęgują napięcie. Użycie czasowników w trybie rozkazującym ("uchyl drzwi", "popatrz") nadaje wierszowi charakter rozkazujący.
Uważam, że to bardzo poruszający wiersz, który skłania do refleksji nad śmiercią, przemijaniem i pamięcią. Język jest prosty, ale sugestywny, a obrazy są zapadające w pamięć.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania