Sub specie aeternitatis

"Steer your path through the pain

That is far more real than you

That smashed the cosmic model

That blinded every view"

Leonard Cohen "Steer your way"

rytmy z oddali. coś podbiega

krzyczy prosto do ucha

wyrzuca z siebie początkowo nierozróżnialne

dźwięki, wypluwa plątaninę gałganów

skrzydełka jakieś, pancerze

zaschniętych żyjątek - i cichnie, milknie

i zatraca się, gubi w powietrzu

wystarczy schylić głowę - a jaśnieje

widać zabagnione krainy: łachmaniarze

ciągną skrzynię na kołach

w niej - dekmiotyzator

(nie bójcie się - zepsuty!),

paręnaście kilo ulotek plujących:

"Hale Namiotowe W Super Cenie!"

tutaj znowu - lasek. drzewa po pas w błocie

sekutnik próbuje się przedrzeć

na drugą stronę, do miasta. znaleźć ofiarę

i zautyskiwać na śmierć, zaględzić jej na szyję

powrozisko nie do rozerwania

patrzmy niżej. drobno posiekane szczątki roślin

kisną na dnie matero. rdzewiejąca bombilla.

a tu - ledwie wybrzmiał jarmark

pełno śmieci na przedkościelnym placu

paru chłopów odpracowuje grzywny

(kto nie lubi łamać prohibicji - niech pierwszy

rzuci pustą butelką. po mleku.)

zalewają wybielaczem prostokątne cienie

gdzie jeszcze wczoraj stały budy kramarzy

a dalej - nic nie ma. bo tylko myśl.

idejka nie dająca się wziąć na poważnie:

"jedynie nicość jest wieczna"

- szepcze się komuś wewnątrz glinianego naczynka

o kształcie zbliżonym do czaszki

(śmieszne, prawda?)