Sumienie i miłość

Nie zważali na groźby, na strach i na ból

Tylko na głos sumienia i miłość do Boga

Przyjęli pod swój dach osiem dusz skazanych na śmierć

Bo wiedzieli, że każdy człowiek jest wart tyle co życie

Nie pytali o imię, o wiarę, o los

Tylko o potrzebę, o głód, o cierpienie

Dzielili się z nimi chlebem, ubraniem, nadzieją

Bo wiedzieli, że każdy człowiek jest bratem i siostrą

Nie zdradził ich nikt, nie sprzedał za złoto

Tylko zdradził ich los, który był okrutny

Zostali wydani przez Niemców na śmierć

Bo wiedzieli, że każdy człowiek jest wrogiem i zagrożeniem

Nie poddali się łatwo, nie zaprzeczali prawdzie

Tylko bronili godności, wiary i miłości

Zginęli razem z Żydami pod kulami oprawców

Bo wiedzieli, że każdy człowiek jest święty i niepowtarzalny

Nie zapomnieli o nich ludzie, nie umarli na próżno

Tylko żyją w pamięci, w sercach i w modlitwie

Zostali wyniesieni na ołtarze jako męczennicy i błogosławieni

Bo wiedzieli, że każdy człowiek jest dzieckiem Bożym i obrazem Jego