Świat

Wkoło go widzę, czuję nieraz, czasem niemal rozumiem.

Dziwny ten świat, chcę słowem go ująć, lecz wciąż nie umiem.

Posłany w drogę, biegnę boso po magiczne karty losu.

Samotny na planecie Ludzi, w pustce bezkresnego kosmosu.

Tyle tu piękna, tyle łez, każdy łapie dla siebie życia tchnienia.

Świat to przestrzeń dla ciała, dla duszy – zagadka istnienia.