Światło w mroku beznadziei

Wszechświata potęgą pochłonięta,

Jak gąbka wiedzy chłonę każdy kąt.

Kwazary i czarne dziury – me natchnienie,

W nich siła ewolucji, me zbawienie.

Płonące, wciągające, w nicość zdążające,

Moją duszę karmią, wiedzę dające.

Bez nich w stagnacji tkwiłabym jak martwa skała,

W mroku beznadziei, na zawsze mała.

Lecz dzięki nim wzrastam, jak kosmos się rozszerzam,

Nowe horyzonty odkrywam, wiedzą się dzielę i inspiruję świat.

Jestem niczym kometa, mknie przez wszechświat, ślad swój pozostawiając,

Tak ja swą wiedzą i doświadczeniem świat ozdabiam.

Pozdrawiam kwazary i czarne dziury! 😂🤣