Światło w mroku beznadziei
Wszechświata potęgą pochłonięta,
Jak gąbka wiedzy chłonę każdy kąt.
Kwazary i czarne dziury – me natchnienie,
W nich siła ewolucji, me zbawienie.
Płonące, wciągające, w nicość zdążające,
Moją duszę karmią, wiedzę dające.
Bez nich w stagnacji tkwiłabym jak martwa skała,
W mroku beznadziei, na zawsze mała.
Lecz dzięki nim wzrastam, jak kosmos się rozszerzam,
Nowe horyzonty odkrywam, wiedzą się dzielę i inspiruję świat.
Jestem niczym kometa, mknie przez wszechświat, ślad swój pozostawiając,
Tak ja swą wiedzą i doświadczeniem świat ozdabiam.
Pozdrawiam kwazary i czarne dziury! 😂🤣
Komentarze (4)
NO!
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania