> Świńskie łby potoczą się ulicami!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Była noc, jakiej miasto jeszcze nie widziało. Ciemność spowiła ulice, a jedynym dźwiękiem rozbrzmiewającym w powietrzu był przerażający pomruk. Ludzie zamykali się w swoich domach, zaniepokojeni tym, co działo się na zewnątrz.

Nagle zza rogu jednej z ulic zaczęły się toczyć świńskie łby. Były ogromne, pokryte ciemną sierścią i złowieszcze w swoim wyrazie. Każdy, kto spojrzał na nie, odczuwał gwałtowny przypływ strachu – te dziwne stworzenia wyglądały, jakby były zrodzone z najgorszych koszmarów.

Lokalni mieszkańcy zaczęli uciekać na wszystkie strony, próbując schronić się przed niebezpieczeństwem, które nadciągnęło na miasto. Jednak świńskie łby nie dawały za wygraną – toczyły się przez ulice, wydając odrażające chrapliwe dźwięki. Ich oczy świeciły złowrogo, wskazując na to, że są gotowe na zemstę.

Nikt nie wiedział, skąd się wzięły te przerażające stworzenia ani co chciały osiągnąć. Jednak jedna rzecz była pewna – mieszkańcy miasta byli w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Ludzie zaczęli padać ofiarą świńskich łbów, które zdawały się atakować bez litości.

Krew lała się na ulicach, a krzyki przerażenia rozbrzmiewały w powietrzu. Mieszkańcy miasta zrozpaczeni szukali ratunku, jednak nie było dla nich ucieczki. Świńskie łby zapanowały nad miastem, zatapiając je w mroku i szaleństwie.

Gdy świt nadszedł, miasto legło w ruinie. Ulice były pokryte ciałami tych, którzy nie zdołali uciec przed świńskimi łbami. Niewielu ocalałych opowiadało później o tej tragicznej nocy, ostrzegając innych przed zbliżającym się niebezpieczeństwem.

Od tamtej pory miasto pozostawało pogrążone w smutku i strachu, pamiętając o tej straszliwej nocy, kiedy świńskie łby zgotowały im piekło na ziemi. Nikt nie zapomniał o tych złowrogich stworzeniach, które przyniosły śmierć i zniszczenie – a ich toczące się ulicami łby nadal nawiedzały nocne sny mieszkańców, przypominając im o tym, co straszliwego może czaić się w ciemnościach.

Po tej strasznej nocy, kiedy świńskie łby zaatakowały miasto, niewielu ludzi miało odwagę opuścić swoje domy. Jednak niektórzy z nich postanowili spróbować dotrzeć do Warszawy, mając nadzieję, że tam będą bezpieczni.

Wśród nich była młoda kobieta o imieniu Anna, która uciekła z miasta razem ze swoim bratem Tomkiem. Oboje byli świadkami śmierci swoich rodziców, którzy zostali zabici przez świńskie łby. Anna i Tomek mieli tylko siebie nawzajem i marzyli o lepszym życiu.

Podróż do Warszawy była pełna niebezpieczeństw. Anna i Tomek musieli unikać świńskich łbów, które nadal grasowały po kraju, a także innych ludzi, którzy byli gotowi zrobić wszystko, by przeżyć. Nie mogli nikomu ufać ani nikomu pomagać.

Po kilku dniach dotarli do Warszawy, licząc na to, że tam znajdą schronienie. Jednak to, co zobaczyli, przeraziło ich jeszcze bardziej niż świńskie łby. Warszawa była oblężona przez wojsko, które starało się powstrzymać inwazję świńskich łbów. Na ulicach panował chaos i przemoc. Ludzie byli zdesperowani i przerażeni.

Anna i Tomek próbowali przedostać się przez blokadę wojskową, ale zostali zatrzymani przez żołnierzy. Ci zaczęli ich przesłuchiwać, podejrzewając, że mogą być zarażeni przez świńskie łby. Anna i Tomek zaprzeczali, ale żołnierze nie wierzyli im. Zabrali ich do namiotu, gdzie mieli być poddani testom.

W namiocie Anna i Tomek zobaczyli wiele innych ludzi, którzy byli w podobnej sytuacji. Niektórzy z nich wyglądali na chorych lub rannych. Inni byli zdrowi, ale przestraszeni. Wszyscy czekali na swój los.

Usiedli na ławce i przytulili się do siebie. Nie wiedzieli, co się z nimi stanie. Nie wiedzieli, czy kiedykolwiek wyjdą z tego namiotu. Nie wiedzieli, czy kiedykolwiek zobaczą słońce. Nie wiedzieli, czy kiedykolwiek będą szczęśliwi.

Tylko jedno wiedzieli na pewno – że nigdy się nie poddadzą i nigdy się nie rozstaną. Byli razem i to było dla nich najważniejsze. Mieli nadzieję, że to wystarczy, by przetrwać w tym szalonym świecie, który stał się piekłem na ziemi.