Syn Inferno PART 1

W ciemnym salonie znajdował się tylko jeden, czerwony fotel naprzeciwko, którego wisiał wielki telewizor oświetlający pomieszczenie czerwienią wyświetlonego pentagramu.

Na poręczach fotelu znikąd pojawiły się ręce dalekie od ludzkich. Były czerwone z ostrymi, żółtymi paznokciami. W prawym ręku pojawił się pilot. Jednym kliknięciem istota przełączyła kanał na telewizorze. Pojawił się nowy obraz. Tuż przed wielkim domem, młody chłopak, najwyżej szesnastoletni z brązowymi włosami nosząc czarną bluzę nosił pudła wypełnione jego należnościami i jedno po drugim ładował je do wielkiej ciężarówki zaparkowanej na podjeździe. Rozbrzmiał się męski głos. Niski i złowieszczy, ale jednocześnie ciepły:

— Kolejna przeprowadzka? To twoja sprawka, prawda Lucian? Ha ha ha! No jasne, zawsze musisz coś nabroić, prawda?

Mężczyzna przybliżył obraz na Luciana.

— Nie martw się, twoje dni ciągłego zdezorientowania i niewiedzy wkrótce się skończą. Już wiem co cię ogranicza, a kiedy usuniemy tą przeszkodę twoje przeznaczenie będzie w zasięgu naszej ręki!

Mężczyzna zaśmiał się i podniósł triumfalnie ręce, ale po chwili powoli je upuścił i westchnął ponuro.

— Świetnie... znowu mówię do siebie...