- syndrom sieroty -

w poszukiwaniu

otwartych ramion

myśli zastygają

bezruchem w

miejscach

dokąd powrotu

nie będzie

wspomnienia wyłącznie

opoką z dzieciństwa

niestrudzenie podpierają mnie

wtedy

cieszę się jak

dawniej

krucha Sarenka

zatacza

swe błędne koło

naprawiając

syndrom pod skórą

ukryty słowami

przed laty wyrzeźbiona

miłość z obawą

zniknęła wyrazem na twarzy

kiedy

małą dziewczynką

jeszcze byłam -

mama

tuliła troski

na dobranoc czytając

… i zasypiałam

spokojna …

na jej rękach

dojrzałość

pod twardymi skrzydłami

zmieniła

bezpowrotnie całe postrzeganie

świata

, lecz bez zielonych

westchnień