Szachownica

Na szachownicy wielkiej jak świat

Żyły figury w zgodzie i brat

Królowa była mądra i piękna

Król zaś był leniwy i ślepy

Pionki pracowały ciężko i pilnie

Wieże strzegły granic niezmiennie

Goniec był posłańcem i kurierem

Skoczek zaś był rycerzem i wojownikiem

Lecz pewnego dnia zdarzył się cud

Przyszła do nich z nieba biała chmura

I zabrała je do krainy snów

Gdzie nie było wojen ani bur

Tam figury bawiły się i śmiały

Zapomniały o szachach i ruchach

Tylko król był smutny i zmartwiony

Bo nie miał już żadnej władzy ani znaczenia