szczeniak

świat zgubił nas

życie płynie jak po policzku łza

wycierasz obraz dnia

rzeczywistych zdarzeń

idziemy aleją mijamy twarze

odbite w zimnym marmurze

liście pod stopami

skoszone zboża

złota słoma w polu

zapięci w płaszczach

nie zapominamy siebie nawzajem

kroczymy ku przeznaczeniu

szczęście się uśmiecha

czujemy zadowolenie

cieszymy się jak szczeniak

na widok pana