szczeniak
świat zgubił nas
życie płynie jak po policzku łza
wycierasz obraz dnia
rzeczywistych zdarzeń
idziemy aleją mijamy twarze
odbite w zimnym marmurze
liście pod stopami
skoszone zboża
złota słoma w polu
zapięci w płaszczach
nie zapominamy siebie nawzajem
kroczymy ku przeznaczeniu
szczęście się uśmiecha
czujemy zadowolenie
cieszymy się jak szczeniak
na widok pana
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania