SZCZĘŚLIWY SMUTEK

Życiowy balans codziennie nas szczęśliwie przytłacza,

W pewnym momencie nieźle nas przygasza,

A później pięknem uśmiechnięty się zatacza.

To każdy człowiek rozumieć raczy,

Lecz przyjąć tę prawdę do siebie nie znaczy.

Każdy by chciał być szczęśliwy na zawsze,

Lecz szczęśliwy smutek nie do wszystkich dotrze.

To, co przeżywamy – to właśnie czujemy:

Szczęście, gdy płatki chrupią nam w porannej ciszy,

Smutek, gdy przyjaciela dopadną złe dzikie zwierzy.

To szczęśliwy smutek – sam w sobie ukryty,

Codziennie przed nosem, a wciąż nieodkryty.

By poczuć szczęście, czasem trzeba smutku,

Taki jest balans – codzienny, ludzki, bez skrótu.