szklana dusza

Łzy wstydu

I upokorzeń tak wielu

Paliły mocno kiedy

Znów próbowała uciec

Granicy własnych

niknięć

- tylko byleby…

… prędzej od szyderstw

… dalej od niego

… szybciej od siebie

… jedynie być już-

wieczorem asfalt był

Skuty płatkami śniegu

Pierwszymi śladami krwi

Na betonie, gdzie

Dziurawe niebo wchłonęło

Łapczywie zburzoną bezpowrotnie

Konstrukcję jej duszy

Nie chciała tu

Więcej zostać

Nie z Nim