Sztuczny świat

W świat głębi sztucznych tworów,

Zabierz mnie w powieści tomów,

Aby móc patrzeć na góry, których

Czubki rozpościerają się jak chmury

i ostrość swą w mych oczach łagodny

Odpoczynek ukoi jak śmierć po niedoli.

Przyjmę ten portret jak marzenia,

Przychodzące w porze snu.

Choć zapomnę ich barw i brzmienia,

Będę trwała w nich teraz,

Kiedy światy mych snów

Porzuciły mnie ku parszywych mów.