Ta starowina

Doczołgała się do okna ta starowina i już firankę pożółkłą odchyla. Zagląda na podwórze i nadziwić się nie może. Jak to życie ciągle się toczy. Papierosa wypalonego odpala w zoltych pomarszczonych i powykrzywianych paluchach obraca. Dymka wypuszczając życie sąsiedzkie obserwuje. Tego Kowala ruchem głowy pozdrawia. Kazika podziwia bo męska to chłopina i niezwykle urodziwa aż starej cieszy się gemba. Tamtego pijaka niechętnie obserwuje, na tamtego radnego kurwuje. Zagotowała się aż starowina od tego na sąsiadów zaglądania. Zaciągnęła na okno firanę, laskę do ręki wzięła i do kuchni powędrowała. Do pieca drzewa dołożyła, garnuszek poobijany sobie wymyła. Teraz już mleko na piecu w nim się gotuje. Na wyblakłą trochę fotografię swojego ślubnego spojrzała i do starej kotki swej powiedziała.,, A dobrze tak temu dziadowi staremu, że kostucha się o niego upomniała, com ja za życie że nim miała? Mogłam wyjść za tego Jana. Dobrze bym przy nim się miała. Zaradny, łeb do interesów miał i najważniejsze nie był ochlejmorda jak ten mój stary. Taki to głupi, kiciusio moja jest za młodu człowiek. Szkoda, że wtedy ktoś z przyszłości ostrzec go nie może. Niechże się ten zbereżnik w piekle tam smaży "Rzekła statuszka garnuszek z pieca zdejmując. Usiadła w fotelu bujanym, westchnęła i raz jeszcze na małżonka fotografie spojrzała. Jak całował, jak obejmował, jak do ucha piosenki romantyczne śpiewał. Naraz sobie stara przypomniała i już o żalach swych do małżonka zapomniała. Jaki by tam nie był bardzo go kochała. Kilka przekleństw do zdjęcia jeszcze po cichu powiedziała i całusa do małżonka na fotografii posłała. O serialu sobie przypomniała co to go codziennie oglądała. Poszła więc do pokoju i telewizor załączyła. Lecz jednak śnieżyć na kanale nadającym serial zaczęło. Jakże się stara znerwowała i znowu wyklinać wszytkich zaczęła. W telewizor wściekle walnęła i przestało zakłócać serialu nadawanie. Znowu te piękne panie, przystojni panowie na ekranie. Rozmażyła się nam starowina bo ona też by tak żyć chciała. Jak ci w Modzie na sukces. Nie wiedzieć kiedy przysnęło się kobiecinie. W serialowym świecie nagle się znalazła. Kroczyła w eleganckiej sukni i biżuterii luksusowej w starannym koku na głowie. Na balu się w tem znalazła. Orkiestra grała. Naraz ku niej elegancki mężczyzna w smokingu kroczy, w cylindrze na głowie. Patrzy tylko na nią a ona na miękkich nogach ustać nie może. Onieśmielona się czuje, serce z emocji jej mocno bije. Ale też wprost uwierzyć nie może, że takie oto szczęście ją spotyka. Wyróżniona i piękna się poczuła i już doczekać się nie może gdy przystojniak w ramiona ją swe silne weźmie. Jakże nagle się wkurzyła. Siarczystego ciosa w policzka przystojniakowi wymierzyła. Bo ten piękny pan jej starym we własnej osobie się okazał. Do tego gorzałą cuchnął i był nie ogolony. Jeszcze do jej snu cudownego się wprosił. Od najgorszych jeszcze ten stary pijaczyna ją na wyzywał. Chciał dobrze i tak się wystroił a ta go laniem w mordę wita.,,Eh zawsze durna była to kobita "Stwierdził na głos zadowolony. Poprawić w drugi policzek stara mu chciała ale nie zdążyła bo się obudziła. Na ekranie znowu śnieżyło a starego nie było. Na wyzywała się na niego jeszcze starowina. Ta cała nędza to przecież jego wina. Westchnęła zrezygnowana stara i ręką na to wszystko machnęła. Znowu do okna poczłapała i na świat spoglądała. Tego wyzywała, tamtego podziwiała...