tajemnica Vermeera

czy tło ma oddać nastrój

kierunek myśli

nikt nie odgadnie

kiedy tak patrzysz na mnie

przeze mnie

błyszczy perła

przyćmiewa blask twoich oczu

a może to tylko światło

może przygasł już wcześniej

i po to ta błyskotka

jak jedyna gwiazda na niebie

zachmurzonym ręką artysty

a może to nie niebo

może to ściana

do której przyparta

odwracasz wzrok i nie wiem

czy bardziej się boisz

czy wstydzisz

rozchylasz usta

nadstawiam uszu i głuchnę na świat

na ciebie

i cichnę twoim milczeniem

nieobecna jak reszta

pominięta przez pędzel