tak cicho biegniemy do siebie...

Ad Perpetuam Rei Memoriam

 

znowu spoglądać będziesz

spod kamiennego empirowego postumentu

a na poczerniałej od deszczówki płycie

rozbłyśnie płomień światła

w zastygłym świecie niczym szkatułkę

otworzymy niezapomnienie

 

spiżowa metryka porośnięta zieloną patyną

tak jak zmarszczki

w których jest całe moje życie

wykruszy z szeptów wspomnienie

 

nie sprzątam liści ani nie prostuję bruzd

bo wiatr je zamiecie

najcieplej wyglądają pisklęta brzozy

drobne złotości niczym obole

 

pochylam się zostawiam ogień i różę…

tak cicho biegniemy do siebie...
Autor: Pasja
Czytano 154 razy
Data dodania: 31.10.2021

Średnia ocena: 4.7  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (17)

  • Bożena Joanna 31.10.2021
    Mogiły, stare nagrobki, znicze i róże. Tak tylko możemy uczcić pamięć drogich osób, to niewiele, ale może bardzo wiele.
    Pozdrowienia w przeddzień Święta Zmarłych!
  • Bożena Joanna 31.10.2021
    Zapomniałam dodać, że piękny wiersz.
  • Pasja 02.11.2021
    Dziękuję za spojrzenie pełne refleksji.

    Serdecznie pozdrawiam
  • pansowa 31.10.2021
    Zdecydowanie ostatnia zwrotka.
  • Pasja 02.11.2021
    Zdecydowanie się zgadzam.

    Dziękuję i pozdrawiam!
  • Piecuszek 31.10.2021
    Piękne te pisklęta brzozy i wszystko inne zawarte w wierszu.
    ?
  • Pasja 02.11.2021
    Dzięki za zrozumienie piskląt. Pozdrawiam
  • Trzy Cztery 31.10.2021
    Listki brzozy opadają na grób mojej mamy. Jest pochowana sama. Tato leży na innym cmentarzu, i czeka na swoją drugą żonę, której imię i nazwisko jest już wyryte na tej samej tablicy. Dla mnie to jest smutna historia.
    Listki brzozy, jak zwieje je wiatr, zostawiają na granitowej płycie drobne cętki - swoje "cienie", ciemne plamki otoczone koronką kurzu. Nawet ładnie to wygląda.

    Jest zaduma w tym wierszu.

    (W zwrotce z listkami brzozy zastanowiłabym się, czy warto porównywać je jednocześnie i do oboli, i do piskląt. Chociaż - coś te słowa łączy. Ale też i coś dzieli).
  • Pasja 02.11.2021
    Brzozy jakoś zawsze kojarzą mi się ze śmiercią. Chociaż topole też mają w sobie mrok. Wzorki na granitowej płycie? Ładne.
    Co do sugestii, może masz rację.

    Dziękuję i pozdrawiam
  • Tina12 31.10.2021
    Witaj, dawno mnie tutaj nie było ale widzę że twoje wiersze dalej są tak piękne jak dawniej. A może nawet lepsze. Piękny wiesz na święto zmarłych
    Pozdrawiam
  • Pasja 02.11.2021
    Witaj! Popiołem posypać:)
    Dziękuję za słowa. Pozdrawiam
  • Justyska 31.10.2021
    Piękny wiersz. "Otworzymy niezapomnienie". Bardzo trafne... bo pamiętamy i czekamy na spotkanie.
    Pozdrawiam!
  • Pasja 02.11.2021
    Dziękuję za refleksyjne pochylenie się nad niezapomnieniem.

    Dobrego dnia
  • Wertyt 02.11.2021
    Przez kilka ostatnich dni otwierałem tę szkatułkę niezapomnienia. Jednak smutek... i cisza...
    Taki Twój wiersz prawdziwy...
  • Pasja 02.11.2021
    Dziękuję za refleksyjne słowa. Każdy otwierał swoje niezapomnienie.
    Pozdrawiam
  • Maurycy Lesniewski 02.11.2021
    Gdyby nie rosnące daty w kalendarzach, jesienne klimaty i rocznice… Czasami można się pomylić, że jesteśmy nieśmiertelni, nieprzemijalni. Ale nie jesteśmy.
  • Pasja 12.11.2021
    Bardzo przepraszam za późną odpowiedź. Dziękuję za refleksję nad wierszem

    Pogodnego dnia

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania