Tak kiedyś tracono zdrajców stanu. W Europie oczywiście...

Na razie cofamy się do początku wieku XVIII, gdzie zlokalizowany został głaz narzutowy szarej barwy na Rynku w Kazimierzu Biskupim, później nazwany imieniem generała Jana Reinholda Patkula (1660-1707) okrutnie zamęczonego przez Szwedów za odszczepieństwo.

Reinhold Patkul jest dla mnie postacią więcej niż tragiczną. Gdyby Reinhold Patkul był polskim szlachcicem, czekałoby go ścięcie bez nadprogramowych mąk [królobójstwo oceniano inaczej, bowiem był to zamach na "pomazańca, czyli kogoś, kto na ziemi reprezentuje samego Boga, dlatego te osławione "męki Piekarskiego], tu jednak rozeźlony na inflanckiego barona szwedzki król pokazał wszystko na co było go stać w jego okrucieństwie.

Umyślnie [i ponownie] przywołuję tę postać, ponieważ nie dałabym głowy, czy w obecnej chwili polskojęzyczna neoliberalna lewizna nie postąpiłoby identycznie ze swymi przeciwnikami, zwłaszcza Prezesem, kiedy na niemieckich czołgach zaczęłaby odbierać sobie „wadzę”

Zatem ku przestrodze.

Na Rynek kamień przeniesiono gdy Kopalnia Węgla Brunatnego Konin przesunęła się pod miasto. Patkul, inflancki patriota narodowości łotewskiej, działał w służbie króla polskiego Augusta II przeciw Szwedom. Sasi wydali go Karolowi XII, a ten skazał go na śmierć za zdradę stanu w 1707. Więziony był w lochach klasztornych w Lądzie nad Wartą, a następnie stracono go w Kazimierzu Biskupim – najpierw odcięto mu uszy, palce rąk i nóg, nos i genitalia, następnie łamano go kołem, a ostatecznie ścięto. Porąbane szczątki porozwieszano na okolicznych drzewach ku przestrodze. Narzędzia tortur Patkula oglądać można w Muzeum Regionalnym w Puławach, a dwukilogramową kłódkę w Muzeum Regionalnym w Słupcy.

Wydarzenia powyższe upamiętnia głaz Patkul o regularnym kształcie i obwodzie 285 cm. Posiada wyryty głęboko napis Patkul 10/X.1707.