Taka historia

Pisali kiedyś wspólne życie,

wers po wersie,

w przestrzeni czasu.

Jego literki pachniały

szałem namiętności.

Kiedy dopadał ją gdzieś

na ulicy,

w alejce - mdlała.

Jej zapach był jak

tajemnicza nocna salsa,

kusiła czarnym narcyzem

i płatkami róż.

Choć tak daleko od siebie,

czuli się wszędzie.

Planowali wyryć na drzewie cały zapis,

w centralnym punkcie salonu.

A potem…

Czas, ludzie i życie zrobiło swoje.

Rozsypaliśmy się,

jak szkło w kieszeni,

jak liście z drzewa,

którego nie było.

Pozostał kurz w walizce

I echo naszych słów ,

które niosło się

pomiędzy pustymi ścianami.

Jakby wciąż próbował znaleźć miejsce,

którego już nie ma.