Tam, Gdzie Wiatr Niesie Piłkę Chapter 1

Ren Kazehaya od najmłodszych lat miał piłkę przy nodze. Jeszcze zanim nauczył się chodzić, biegał po podwórku w swojej spokojnej wiosce, dryblując i strzelając gole do improwizowanych bramek z patyków i starych pudeł. Każdego ranka, zanim słońce wstało, jego małe stopy wbijały się w ziemię, a umysł skupiał się na jednym celu – zostać najlepszym.

– „Pewnego dnia, tato... ja też zostanę legendą" – szeptał do zdjęcia ojca, Haruto Kazehayi, w ramce. Kiedyś był jednym z najjaśniejszych talentów w profesjonalnej lidze piłkarskiej, ale kontuzja przerwała jego karierę. Teraz był cieniem człowieka pogrążonego w alkoholu i frustracji. Dla Rena ojciec był zarówno inspiracją, jak i przestrogą.

Matka Rena nie mogła znieść życia z mężczyzną pogrążonym w alkoholu i nienawiści do piłki. Po wielu latach cierpienia podjęła trudną decyzję – rozstała się z mężem i wyjechała z synami, aby zacząć nowe życie w spokojnej wsi, z dala od dawnego domu i dramatów. Od tego momentu Ren nie miał łatwego dzieciństwa, ale znalazł spokój i wsparcie u matki.

Jednocześnie matka wielokrotnie sprzeciwiała się pasji Rena do piłki, bo wiązała ją z tragicznymi doświadczeniami związanymi z ojcem.

– „Ren, nie chcę, żebyś popełnił te same błędy co twój ojciec. Piłka może cię zranić tak jak jego życie nas skrzywdziło" – ostrzegała, choć w jej oczach kryła się troska i miłość.

Ren jednak nie potrafił zrezygnować ze swojego marzenia. Od szóstej klasy pracował dorywczo, odkładając każdą zarobioną monetę na korki i sprzęt. Wiedział, że talent to tylko początek, a determinacja i ciężka praca sprawią, że jego marzenia staną się rzeczywistością.

Starszy brat wyjechał do miasta, by kontynuować piłkarską karierę, a Ren musiał radzić sobie sam. W samotnych godzinach przed snem analizował każdy drybling, każde podanie i strzał, ucząc się na własnych błędach. Te chwile samotności hartowały jego charakter i zrodziły w nim niezłomną wolę.

W podstawówce Ren był najlepszym strzelcem drużyny, prowadząc ją do zwycięstw w lokalnych turniejach. Jego przyspieszenie i drybling były legendarne w okolicy, a doświadczenia zdobyte w młodości dały mu pewność siebie i zrozumienie wartości ciężkiej pracy.