Tańce

ubrudzona, wytarta i cała w kwiatach

niedbale spogląda (spoza splotu ramion

wypadają kłosy żyta. depczesz. wbijasz w piach)

a ona klęczy i klęczy,

gapi się tępo

wiesz? dzisiaj ta pani błyszczy, choć widać w niej jesień wtapia się w tło

gdy przyjrzysz się bliżej, dostrzeżesz, że

przecież ona spada z nieba. siąpi

więc głaszcz ją myślą jak ten len, który

otulony jest ostem (miękkość, która rani)

i wbija się w jej lub moje ciało

dnieje . rozżalam się wtedy myśląc

że zawracam lato, rozkwitam na zimnie,

jakbym chciała wtopić w siebie całe zło

wypluć dopiero po śmierci