tchnienie

Komentarze (22)

• 
  Mała Brunetka 01.09.2017

  Wspaniale!
• 
  Neurotyk 01.09.2017

  Masz jakieś przemyślenia, czy tak cię zatkało, że tylko to dasz radę wykrztusić?:)
• 
  Mała Brunetka 01.09.2017

  Neurotyk przemyśleń mam masę, zawór je mam i po każdej lekturze, jednak czy jest sens o nich mówić, kiedy tym wypadku tekst jest dobry i tak bardzo działa na serducho?
• 
  Mała Brunetka 01.09.2017

  Zawsze **
• 
  Adam T 01.09.2017

  Mam dla Ciebie propozycję: gdzieś w notatniku, czy gdziekolwiek usuń cały pierwszy wers i "gdzie" z drugiego. Niech się zaczyna od "wściekły czarny sen..." Przeczytaj uważnie, co zostało i powiedz, czy nie zwiększył się zakres interpretacji. Jeśli nie, będzie na moją głupotę.
  Świetny wiersz.
  Pozdrawiam ;)
• 
  Kostka 01.09.2017

  A może Szanowny pan Neurotyk coś skomentuje, a nie tylko lata za wszystkimi i czepia się. Jesteś taki elokwentny to się wykaż. Bo tylko kpisz w tym kubełku i na nic więcej cię nie stać. Wszystkich tylko pouczasz
• 
  Mała Brunetka 01.09.2017

  Kostko, spokojnie. Neurotyk po prostu taki jest.
• 
  Kostka 01.09.2017

  Ja zwróciłam się do Neurotyka. Dziwne zwyczaje.
• 
  Nuncjusz 01.09.2017

  no takie tutaj zwyczaje - wyluzuj
• 
  Mała Brunetka 01.09.2017

  A ja Ci mówię, że frustracja nie jest potrzebna, bo Neurotyk tak po prostu działa.
• 
  Neurotyk 01.09.2017

  Kostak, komentuje, kiedy mi się podoba, wiersz oceniam tak samo. Teraz nie widzę potrzeby, a 60 też mnie o to nie błaga na kolanach.
• 
  Neurotyk 01.09.2017

  * kiedy mi się podoba - nie wiersz, tylko w znaczeniu: kiedy mam ochotę
• 
  Tina12 01.09.2017

  Metafory użyte w wierszu są fajne. Nie pokusze się na krytyke bo się nie znam na wierszach. Ale z czystym sumieniem mówie że wiersz mi się podoba.
• 
  Anonim 01.09.2017

  Dobry tekst! Szczególnie przypadły mi do gustu dwa sformułowania, które zastały użyte w tym utworze, to jest: "posiniaczona rzeczywistość" oraz "krwotok myśli".
• 
  betti 01.09.2017

  na szpitalnym łóżku wściekły sen
  wyszarpał mi z rąk
  posiniaczoną rzeczywistość
  
  uzależniłam się od krwotoków myśli
  białych podłużnych tabletek
  
  nie mogę odkleić wspomnień
  od zakrwawionych rzęs
  
  spotykam się z piętnem
  transparentnych źrenic
  na progu własnego bólu
  
  przecinam drogę
  i żyłę
  jak kulawy kot
  
  zaćpam się na śmierć
  albo na życie
  
  jak wolisz
  
  Troszeczkę zmieniłam, lepiej mi się czyta. Dobry wiersz!
• 
  Drżączka 02.09.2017

  Dzięki!
• 
  KarolaKorman 01.09.2017

  W tym wierszu odnalazłam Ciebie z przeszłości :)
• 
  Drżączka 02.09.2017

  Naprawdę? Ja w sumie nie wiem. Teraz tak nad tym myślę.
• 
  Pan Buczybór 01.09.2017

  Wpadłem, przeczytałem; spoko wiersz. Kurczę, Betti prawie nieomylna znowu ma rację. Dobry wiersz!
  Gratki.
• 
  Drżączka 02.09.2017

  Dzięki ;)
• 
  Niemampojecia96 02.09.2017

  Co by sie zacpac na smierc, tom miala taki projekcik.
  Co mi sie splatalo z tym, ze jesli sie nie umie w sposob artystyczny zyc, to nalezy sie w sposob artystyczny zniszczyc.
  
  Ale to nie jest dobry projekt.
  Dobrego nie ma.
  
  A wiersz - jest dobry. Jesli mi Pani bedzie mowila, ze sie Pani nie podoba co I jak Pani obecnie pisuje toto to to *szuka byczej grozby, nie znajduje*
  
  To znow jekne z bezsilnosci.
• 
  Drżączka 02.09.2017

  Ja mam aktualnie taki projekcik, wcześniej sie nie udal, ale teraz musi.
  
  No i dziekuje, ciesze sie niemożebnie, ze Ci sie podoba, ale moja kondycja psychiczna nie pozwala mi na pochwale w strone swojej artystycznej duszy.
  
  Pozdrawiam Cie cieplutko.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania