ten wiersz jest napisany czarnym piorem Parker

lubię kiedy czerń rozlewa cienkie

strugi myśli, zawiązuje je w małe supełki

i nagle złota zapalniczka, podarowana

w namiętności nie chce się zapalić

otumaniona drży na dnie torebki

pewnego dnia dziewczynka z zapałkami

podpaliła dom, dym rozlał się po niebie

jak czarny atrament, teraz jej granatowe oczy nowe skórzane białe sandałki

no właśnie, jak zakończyć bajkę

kiedy głód przypomina deser mascarpone

czy Andersen przewidział los wszystkich

zapalonych zapałek