The experience cz 5

Rano próbując się podnieść poczułam przeszywający ból w plecach. Z łóżka wstawałam na dwa razy, wiedziałam, że to przez wczorajsze zdarzenie na schodach . Poszłam do łazienki, umyłam twarz i zasiadłam do toaletki. Naprzeciwko było okno.

- Super. – Padał deszcz, było szaro, ponuro. Zrobiłam lekki makijaż i udałam się po ciuchy. Wzięłam jeansy, czarną koszulkę i skórzaną ramoneskę no i przede wszystkim kalosze. Warkocz rozpuściłam i przez to miałam piękne loki. Zeszłam na dół gdzie już wszyscy siedzieli przy stole.

- Dzień dobry i smacznego. – uśmiechając się usiadłam na swoje miejsce i zrobiłam sobie kanapkę.

- Zbieraj się bo zaraz się spóźnimy – Maciek szybko wstał od stołu i poszedł się ubrać, wzięłam z niego przykład i szybkim krokiem udaliśmy się do samochodu. Droga do szkoły minęła w mgnieniu oka a my prawie biegnąc skierowaliśmy się w stronę szkoły.

- Pa.- krzyknęłam na pożegnanie i poszłam do szafki. Pierwsze lekcje zleciały nie wiedząc kiedy. Nigdy nie miałam problemów z nauką i należę do osób, które zapamiętują materiał z zajęć a w domu wystarczy, że wszystko powtórzę i jest dobrze. Na przerwie obiadowej udałyśmy się z Asią do szafek po stroje na wf i ruszyłyśmy w stronę sali. Dzisiaj wtorek, więc gimnastyka, nie przepadam za samym wf a co dopiero za gimnastyką. Nasza grupa składa się 20 dziewczyn, w klasie jest nas 12 co jest męczące a co dopiero 20 rozgadanych i zawistnych dziewczyn. Weszłyśmy do szatni i zaczęło się, było gorzej niż na targowisku. Przebrałyśmy się i od razu poszłyśmy na salę, która jest podzielona na trzy sektory. Na jednym ćwiczymy my, na drugim chłopaki z naszej klasy a na trzecim chłopaki z równoległej klasy. Usiadłyśmy sobie na ławce i czekałyśmy na resztę.

- Wpadniesz do nas w piątek, około 18? Robimy parapetówkę, skład ten co zawsze.

- Jasne, dzięki za zaproszenie. Z miłą chęcią wpadnę. – zadowolona Aśka rzuciła mi się na szyję.

- Oczywiście zostajesz na noc, bez gadania.- w tej chwili przyszedł nasz nauczyciel i ustawiłyśmy się do zbiórki.

- Dziewczyny szybka rozgrzewka, materace na środek sali i dzisiaj przewroty. Macie 10 minut na rozćwiczenie i zaliczamy na ocenę.

Wszystkie pobiegłyśmy. Już przy wymachach rękoma czułam łopatkę. Za każdym razem ból był coraz większy, ale nie ma co się poddawać, pomyślałam i dalej ćwiczyłam. Dwadzieścia dziewczyn na dwa materace to jakiś obłęd, więc stwierdziłam, że nie będę próbować bo to jest nonsens. Przewrotów uczono nas robić w podstawówce więc nie rozumiałam celu dzisiejszych zajęć.

- Ustawcie się w kolejce i zaliczamy. Najpierw w przód potem tyłem. Każda ma tylko dwa przewroty. Zaczynamy w kolejności z listy. Pierwsza Gośka, gotowa? – nauczyciel skierował się w moją stronę.

- Jasne. – stanęłam przed materacem i zrobiłam jeden przewrót, poczułam jak coś mi chrupnęło w plecach, nim odczułam ból zrobiłam przewrót do tyłu. – Ała, cholera!- jęknęłam z bólu, który był nie do wytrzymania, dreszcz rozszedł się po całym ciele. Leżałam na materacu próbując się podnieść.

- Co Ci jest? Wszystko w porządku?- nauczyciel pomógł mi wstać i zaczął masować ramię.

- Boli strasznie, aż czuję w płucach.- ból był okropny, uniemożliwiał mi normalne oddychanie.

- Chłopaki weźcie ją do pielęgniarki – nauczyciel zwrócił się do chłopaków siedzących na ławce.

- Ja mogę z nią iść – Aśka złapała mnie za rękę.

- Nie, ty masz do zaliczenia przewroty a oni sobie poradzą.

Pomagali mi iść do pielęgniarki, jej gabinet był niedaleko a droga dłużyła się niemożliwie. Ból był straszny, nie mogłam się odwrócić ani wyprostować.

- Bardzo boli? Mogę Cię ponieść jeżeli będzie Ci lżej. – Uśmiechnął się Tomek. Chłopak z mojej klasy, nawet go lubiłam, był taki normalny, niczym nie przesiąknięty. Zwyczajny, miły chłopak, żaden z niego cwaniak.

- Dzięki, ale chyba dam radę. – odwzajemniłam jego uśmiech. Po chwili byliśmy już przed gabinetem.

- Dzień dobry, mamy tutaj małą kalekę z bólem pleców. – zaśmiał się i posadził mnie na krześle.

- Posadźcie ją tutaj i wracajcie na lekcje, poradzimy sobie.

Pielęgniarka najpierw obejrzała mi ramię, dała tabletki przeciwbólowe, posmarowała miejsce bólu maścią i po piętnastu minutach ból zelżał. Zawiązała bandaż, który zawiesiła mi na szyi i położyła rękę w nim, tak aby ją unieruchomić.

- To tylko przesunięcie, łopatkę masz nadwyrężoną. Dostałaś tabletki byś tak nie cierpiała. Musisz się wybrać do masażysty. Jedź już do domu, do kogo mam zadzwonić?

- Mam brata w starszej klasie, on się mną zajmie. Mogę już iść?

- Tak, ale uważaj na siebie i koniecznie idź do masażysty.

Powoli wróciłam do szatni, ubrałam się, wzięłam torbę i akurat dziewczyny wróciły do szatni.

- Nic Ci nie jest? Jak się czujesz? – zmartwiona Asia mnie przytuliła.

- Jest okej, idę po Maćka i zawiezie mnie do domu. Zadzwonię po południu.- dałam jej buziaka w policzek i skierowałam się do windy. Maciek zazwyczaj ma lekcje na górze, tam są sale matematyczne i fizyczne. Zaczęła się przerwa, od razu zauważyłam Łukasza.

- Hej, jest tam mój brat?

- No, jest w sali, zaraz wyjdzie. – podszedł do mnie i się uśmiechnął. – co ty taka niemrawa? Coś się stało?- popatrzył na moją unieruchomioną rękę.

- Muszę jechać do domu. O! Maciek. Odwieziesz mnie do domu? Na wf, nadwyrężyłam się i muszę do masażysty jechać, pielęgniarka dała mi jakieś tabletki ale długo na nich nie pociągnę.

- Jasne. Zadzwoń do Ireny, ona zna magików od pleców. Która strona? – objął mnie mój brat i powoli schodziliśmy po schodach.

- Prawa. Zaraz zadzwonię tylko wyjdźmy z tego hałasu.

Skierowaliśmy się do szafek, zostawiłam parę książek, wzięłam kurtkę i jak wyszliśmy zadzwoniłam do Ireny, od razu umówiła nas na masaż i prosto ze szkoły pojechaliśmy do mojego wybawiciela. Mieszkał w małej wsi pod miastem, po 40 minutach byliśmy na miejscu. Była dość długa kolejka a mnie naprawdę nie chciało się w niej czekać.

- Poczekaj tu na mnie. Zaraz wrócę. – Maciek wyszedł z samochodu a ja zgodnie z jego zaleceniem zostałam.

Po chwili szedł razem z panem w średnim wieku. Otworzyli drzwi i powoli mnie wyciągnęli, każdy ruch ręką sprawiał mi ból.

- Powoli, złapię Cię w pasie i powoli pójdziemy. – pan z miłym głosem zabrał mnie i w strugach deszczu szliśmy do jego domu. Było tam sporo ludzi, szczególnie w podeszłym wieku. Patrzyli się na mnie dosyć krzywo.

- Usiądź tutaj. A brat niech czeka na zewnątrz. Ściągnij kurtkę i koszulę i usiądź tyłem do mnie.

Masował mnie długi czas, bolało coraz bardziej, co chwilę z moich ust wydobywał się krótki krzyk. Po około pół godzinie kazał mi się ubrać. Dał maść, zwolnienie lekarskie.

- Poważnie nadwyrężyłaś sobie łopatkę, aż masz siniaka. Nie dźwigaj nic ręką, nie ćwicz na wf, po prostu bardzo uważaj na siebie.

- Dziękuję. Wczoraj chłopak na schodach mnie szturchnął a dzisiaj na wf robiliśmy przewroty i mnie porządnie zabolało.

- Nic dziwnego, już wczoraj naruszyłaś a dzisiaj tylko doprawiłaś. Zakaz ćwiczeń i dźwigania. Rozumiemy się?- był bardzo miły. Uśmiechnęłam się, zapłaciłam i wyszłam z gabinetu. Maciek czekał na mnie. Pomógł mi ubrać kurtkę i poszliśmy do samochodu.

- Jak się czujesz? – był naprawdę zmartwiony tym co się stało i moje krzyki pewnie jeszcze bardziej pogrążyły strach o mnie.

- Już lepiej. Marzę o położeniu się w swoim łóżku.

Byliśmy w domu. Zjadłam obiad i poszłam do siebie, przebrałam się w piżamę. Czułam się bardzo zmęczona. Napisałam tylko sms’a do Aśki i poszłam spać. Miałam dosyć dzisiejszego dnia.