to co mnie przeraża

Komentarze (7)

• 
  betti 10.08.2017

  jadę pociągiem
  mam
  na ten wiersz
  12 minut
  a chcę opowiedzieć- ten fragment zbyteczny
  o
  zgarbionych
  jak słoneczniki
  powiekach
  
  przytłoczonych
  ciężarem słońca
  
  pod nimi
  żar
  twoich uśmiechów
  
  zakrywam
  ręką oczy
  
  i odliczam
  
  raz
  
  dwa
  
  trzy
  
  płonę w rozpaczy - rozpacz wyświechtana
  niczym
  ostatnia
  zapałka
  
  "zbliżamy się do stacji..." - to też zbyteczne
  
  
  
  
  
  
  
  zgarbione
  jak słoneczniki powieki
  
  przytłoczone
  ciężarem słońca
  
  pod nimi
  żar twoich uśmiechów
  
  zakrywam
  ręką oczy
  
  odliczam
  
  raz dwa trzy
  
  płonę
  niczym ostatnia zapałka
  
  Teraz jest fajny wiersz.
• 
  foxcatcher 10.08.2017

  Jakbym chciał taki jak Twój to bym go tak napisał, ale dzięki za fatygę
• 
  foxcatcher 11.08.2017

  Ale na przyszłość odradzam takie zabijanie twórczej indywidualności i wyrzucania z wiersza smaczków zmieniając go w bezimienna hybrydę bez polotu :)
• 
  nunciusz 10.08.2017

  Kurde mole mołenke
  czemu sie tak bawio
  Berti mnie przeraża
  wchodzo do kościoła.
• 
  Pan Buczybór 10.08.2017

  A to zabawny klon. Nick nawet ma źle.
• 
  Niemampojecia96 10.08.2017

  Bardzo mi sie podobalo.
• 
  NataliaO 13.09.2017

  Podoba mi się tekst takim jakim jest, każdy z nas jest inny, ma inną wrażliwość, podejście do świata życia i ludzi. To, że mamy inne wizje jest piękne... zakończenie przypadło mi do gustu 5 ;)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania