To co potrzebuję... ciało i wiersz

Zygmunt Jan Prusiński

TO CO POTRZEBUJĘ...

CIAŁO I WIERSZ

Wiatraki milczą -

nie są dyplomatami.

Kruszeje zwilgotniały piasek

w Parysowie,

tam cisza wyzwala kawki

w wieżyczce kościoła.

Dla tej jednej miłości

zasadzę magnolię pod oknem,

usiądziesz na krześle

zapiszesz o nas całe strony.

Złoty Pamiętnik

a w nim piękno ciała,

jak poezja świeci intymnie.

Twoje piersi Sylwio,

wykarmią moje wiersze.

Będę pisał mądre sonety...

Gdzieś idzie grajek

i na gitarze gra,

może zamówiłem by nam grał

do zmierzchu

aż otworzą się gwiazdy.

Zaprowadzę cię

do Zapomnianej Chatki,

tam zwierzęta z nami

i Pan Bóg wypoczęty -

da nam ślub

z namaszczeniem miłości.

1.09.2010 – Ustka

Środa 9:29

Wiersz z książki „Modlitwa do pająka”