Torpor 1.0.

Tchnij celowość w zbrukane nadzieje

Ofiaruj im swoje zawierzenie i pragmatyczność teraźniejszości

Ukarz im zasłonę nicości i dźwięków sofistycznych

Zadedykowane Odczuciem letargicznym i internalistyczno-pustkowym

Materie oscylujące w sprzecznej białej drętwocie istności wewnątrz gorejących kręgów konsternacji.

Zapomnieniem i Zniszczeniem idei nieszlachetnych nastaniem

Albowiem tak odeszło w zapomnienie gdyż jedni wnieśli oracje o rychłą zagładę i agonię

Zasłoną prochów byli dla swych namiestników w pogoni za niezakłamaną erudycyjnością i stabilnością logiki

Nie będąc świadomym w jakim stoisz położeniu narażasz się na przerwanie chroniczności okazywania empatii

Serce i Umysł odsłonięte narażone na zdyskredytowanie myśli przewodniej

Apatyczność, blokady, zasłona z popiołów ukrywająca wzgórze gdzie rządzi czyste szaleństwo

Stworzone cierpienie dopasowane do afirmacji tejże pożogi

Zatrucie odpadkami głębi duszy, spłaszczony wiek wierne ideałom światłości

Zaślepienie zawodzącym widokiem, oświecony imitującą ciemnością przyciszoną na obietnicę udoskonalenia pod warunkiem własnego oczyszczenia.

Wykluczeniem z koncepcji zbiorowości

Mentalne zatracenie oparte na niewidzialnej przyjemności

Dopełnienie twej przeszytej doskonałości

Stan mentalnego letargu