Tragiczna Odyseja Kuchennego Robota

W kuchni cichy szum, robot w kącie stał,

Codziennie ciężką pracę z zapałem wykonywał.

Ubijając ziemniaczki, mieląc marchewkę,

Czyżby miał świadomość, czyżby czuł tęsknotę?

Jego stalowe serce biło w rytmie pracy,

Nie znał odpoczynku, nie znał też rozpaczy.

Lecz pewnego dnia, w ciszy nocnej momencie,

Robot kuchenny zamilkł, jakby siły stracił.

Czyżby cierpiał w milczeniu, czyżby miał duszę?

Czy zbyt ciężka praca złamała jego duszę?

W kuchni teraz pustka, echo smutku brzmi,

Robot kuchenny odszedł, pozostały nam łzy.