Tren o arce stawianej w głębi lądu

Jakby potop był tylko opowieścią,

a nie codziennym wzbieraniem świata.

 

Tutaj, gdzie ludzie przynoszą swoje wiersze

i kładą je ostrożnie, jak ofiary ze słów,

szukając w tym ratunku.

Przed czym uciekają?

 

Patrzę na nich jak prorok,

który zbyt długo milczał,

widząc twarze przy ołtarzu nieskończenie pewne,

jakby nic nie drżało,

jakby czas nie wykonywał swojej pracy

na ich przekonaniach,

jakby słabości nie były tym samym

od zarania.

 

A przecież świat jest zmienny,

rozwarstwia się pod stopami,

przenika przez dłonie jak woda,

która nie chce zostać w żadnym naczyniu.

 

Oni jednak trwają niewzruszeni,

wciąż przeżuwając te same prawdy,

które dawno straciły smak,

lecz nadal karmią głód prostych odpowiedzi.

 

Wiem, że niejednoznaczność nie jest ich winą.

Złożoność rani jak drzazga,

więc omijają ją,

jak omija się zwiastun burzy,

udając, że to tylko odległe światło.

Ale przez tę pewność światło staje się twardsze,

zamiast łagodzić, oślepia.

 

Dlatego arka musi powstawać tu,

w głębi lądu,

na wypadek, gdyby potop przyszedł z miejsc,

co są najbardziej nasze.

 

A słowa, którymi się dzielimy,

niech będą deskami,

które ułożą się w coś,

co choć raz ocali nas

przed nami samymi.

Tren o arce stawianej w głębi lądu
Autor: Maciek Paleta
Czytano 30 razy
Data dodania: 08.12.2025

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • Pulinaaa 6 godz. temu
    Bardzo mi się podoba:)
  • Maciek Paleta 5 godz. temu
    Dziękuję za ten komentarz
  • Aisak 5 godz. temu
    Całość in pkus, ale drugą strofę uwielbiam.
    5
  • Aisak 5 godz. temu
    in plus
  • Maciek Paleta 5 godz. temu
    Aisak Bardzo dziękuję
  • Marzena 4 godz. temu
    Ogólnie dobrze. Całość trochę pełna bałaganu. Jakby w szkole nie uczyli pisać:) zakończenie jest w punkt, przynajmniej mój. Tylko teraz trzebaby pomyśleć czy temat wart uwagi? Co zresztą powtarzasz w wierszu. Hmm może napisałeś go dla siebie:) i tak się martwisz jak przetrwać?. Piszę i piszę i gów.... z tego mam. Ale napiszę. Napiszę kolejny a niech wiedzą ile 🤪🙂im napiszę bo napiszę
  • Starszy Woźny 4 godz. temu
    Szkoda tych ludzi potopionych. Może nie wszyscy zasługiwali na to.
    NO!
  • Marzena 4 godz. temu
    Starszy Woźny do dzisiaj odczuwasz traumę?
  • Starszy Woźny 4 godz. temu
    Marzena ,
    jestem traumatyczny, bo znałem ludzi sprzed Potopu.
    NO!
  • Marzena 4 godz. temu
    Starszy Woźny kojarzysz mi się z takim nordyckim Niemcem którego kiedyś spotkałam. To było w barze. On wysoki wyglądał jakby mógł łodzie na ramionach nosić ogorzały opalony chyba morskim słońcem wielki jak palisander chyba rybak, bo coś wspominał i też włożył mi rękę pod bluzkę akurat wtedy schudłam i zastanawiałam się gdzie są moje piersi:))
  • Starszy Woźny 3 godz. temu
    Marzena ,
    To mogłem być ja. Też nie jestem niski. posturę mam słuszną.
    A jeśli ładna kobieta, to ręce świerzbią.
    NO!
  • Marzena 4 godz. temu
    Ciekawe czy twój głód napełnił cię i teraz znasz wszystkie proste odpowiedzi. Bo chyba po tym wierszyku wszyscy popełnimy zbiorowe samobójstwo:))

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania