Troska (na kacu) (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)

na rycinie ze średniowiecza drogą poza (kopułę nieba, kulę)

jest droga w dal

tymczasem nowoczesność pokazała że to droga w głąb

organizmu a także mózgów komputerowych

pomiędzy synapsami przebiegają myśli elektrony światło

od horyzontu do serca

serce w człowieku, dwory w dworach

serce we mnie, ja w domu, dwór w lesie

las w burzy, planeta w pustce

Pustka w sercu Daleko pustka

Mierzenie, przenikanie na wskroś, tachion przechodzi w pustkę

(przestrzeń między synapsami)

na nice jest w każdym miejscu

druga strona, przedarcie się niemożliwe, tak ot skok,

chyba że w sile woli, medytacji, w śmierć

Pustka i Drobina i Ogrom

Ogrom i Drobina to atman i brahman

I to jest wszechobecne

On jest wszędzie za zasłoną i może zajrzeć zawsze i wszędzie

w Ogrom

Wiele jest puszek, szkatułek Woda ogień ziemia powietrze życie

Ciągłe przejścia od życia do nieżycia, czegoś do prawie niczego

Lecz bezgraniczność nie obowiązuje ,tutaj, coś się kończy zaczyna

Pustki rezonansowe zatrzymujące promienie uczucia myśli

Rozmowy dusz Przenikanie się Łączenie w organizm

śmierć w samochodzie wypełnionym wodą, zmarznięcie w górach

rozerwanie pociskiem i ciągłe wzbudzanie na nowo z hibernacji

albo zdolność do ciągle nowych unii

piątego żywiołu z pustki z obojętności z zapomnienia

Życie jest troską

Walką z obojętnymi wobec drobin żywiołami i konkurencją

o dobra życia do życia, o dobro życia, o dobro