trud powrotu

nie mam niczego przy sobie

prócz wspomnień

szerokiej drogi przed sobą

w dłoni kij podpieram nim

własny żywot

bez imienia bez ciepłego kąta

wciąż szukam noclegu

nie spotkałem

wracam myślami do domu

wracam nad stawy

gdzie z kolegami pływamy

czas zatarł wszystkie ślady

zostałem sam zaproszony

do wędrówki przez życie

sens w tym że trzeba żyć

mimo wszystko podaję dłoń

każdemu kto jest autorem

własnej drogi

zatrzasnęły się za mną drzwi

idę w stronę słońca

nad tym wszystkim zapanować

bez szansy na lepsze czasy