Tryptyk Dystychów Rymowany, W łóżku wydumany, Po śnie dusznym spisany

I. SUCHA KROMKA CHLEBA

Przesiąka do moich snów

Gorycz gniewnych słów

Na bezsilność wobec sił

W której przodek mój tkwił

A ja po nim tak samo

Wciąż czekam pod bramą

Zamkniętą do nieba

Z suchą kromką chleba

II. NIE WAŻ SIĘ!

Nie waż się komentować

I mnie hejtem strofować

Taki sam biedak z ciebie

Marzący o niebie

Więc wyluzuj kolego

Masz dość piekła swego

Razem się zadumajmy

Pytania zadajmy

III. NIE WIEM

Dość powiem, że nie wiem

Co Adam rzekł Ewie

Lecz marnie skończyli

Ale czym zawinili?

Może AI odpowie

I w nowym bożym słowie

Znajdziemy odpowiedzi

W Adama spowiedzi