tu i teraz

rozłożyła ramiona niczym skrzydła

wtulił się i odleciał

wiedział że to tylko jedna z chwil

zbyt niewyraźna na jutra

zamknął więc oczy żeby nie widzieć

zagubienia

które po śladach znaczyło nową trasę

a noc nie dawała spokoju

i zapisywała na czarno każde uderzenie

zmysłów

 

kiedy szał minął nie był już tym samym

choć nadal człowiekiem

może z ciemniejszym odcieniem skóry

zdartej wcześniej do długo liczonych ran

 

dlatego zdziwił się gdy zobaczył

że czeka na niego czas przecież od dawna

lekceważył wskazówki

tu i teraz
Autor: laura123
Czytano 462 razy
Data dodania: 24.01.2021

Średnia ocena: 3.1  Głosów: 19

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (20)

  • Trzy Cztery 24.01.2021
    Szczęśliwi czasu nie liczą. A nieszczęśliwi?... Liczą rany? Może o tym mówi puenta wiersza. Jedna chwila "wtulenia", nawet niezbyt wyraźna, pozwala "zamknąć oczy na jutra" i - poczuć odlot. Starasz się połączyć obraz spokoju i ukojenia z... "szałem". Takie rzeczy się zdarzają.

    Wiersz jest jakby "rozpędzony w miejscu".

    (Przez chwilę pomyślałam, że słowa w wierszu mógłby wypowiadać koń z obrazu Podkowińskiego:))
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję za refleksje po przeczytaniu. Cenne są dla mnie.
    Pozdrawiam.
  • befana_di_campi 24.01.2021
    Bardzo śliczne :-) 5!
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, Befanko.
  • befana_di_campi 24.01.2021
    laura123 La-U-ra wróciła!!! A już się o Ciebie martwiłam ;-) Jędza za jędzą :-D Niejednokrotnie brutalną :-D
  • laura123 24.01.2021
    Befanka, my tylko mamy temperament... ognisty. To zaleta, a nie wada, prawda?
  • Lotos 24.01.2021
    Bardzo dobry wiersz od początku do końca.
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, Lotos.
  • Narrator 24.01.2021
    Bardzo mi się podobają te dwa wersy:
    „kiedy szał minął nie był już tym samym
    choć nadal człowiekiem”

    a dokładnie przeskok słów, cudowne przetworzenie prostej myśli. Wszystko jest tutaj wydłużone, przeciągnięte, zatrzymane na dłużej, jak na niektórych obrazach El Greco.
  • laura123 24.01.2021
    Myślałam, że to akurat spotka się z krytyką, więc zaskoczenie.

    Dziękuję za komentarz.
    Pozdrawiam.
  • Celina 24.01.2021
    Bardzo dobry tekst i tytuł. 5.
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, Bogumił.
  • Dekaos Dondi 24.01.2021
    Całość, lecz najbardziej↔ 2 ostatnie, gdzie czas i wskazówki. Można różnie rozumieć. Czego dotyczyły np?
    "że czeka na niego czas
    przecież od dawna lekceważył wskazówki"
    Tak bym zapisał↔zdaniem mym.
    Pozdrawiam:)↔5
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, DD.
    Pozdrawiam.
  • Bożena Joanna 24.01.2021
    Jakie wskazówki? Że wszystko mija i ma swój kres czy lekceważenie i zadane rany? Te wskazówki nie brzmią jednoznacznie, ale to moje przypuszczenie. Może to droga każdego z nas wśród wzlotów i upadków? Futurologia?
    Bardzo ciekawy wiersz o ludzkiej doli.
    Serdecznie pozdrawiam!
  • laura123 24.01.2021
    Czasami lekceważymy jakieś znaki, chociaż są dobitne, wymowne, może wolimy oszukiwać się, że wszystko gra?
    Przyszłości nie można przewidzieć, ale trzeba być gotowym na wszystkie ewentualności, bo inaczej byle co złamie nas, jak gałązkę.
    Dziękuję, Bożenko, za bardzo ciekawy komentarz.
    Pozdrawiam równie serdecznie.
  • Marek Adam Grabowski 24.01.2021
    Ciekawy wiersz. Pozdrawiam 5
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, Marku.
    Pozdrawiam.
  • Józef Kemilk 24.01.2021
    Dobry
  • laura123 24.01.2021
    Dziękuję, Józefie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania