Turkus w ogniu

Głowa w karminowych płomieniach

jarzy się zimnym nimbem turkusów.

Szum oceanu p r z y z y w a stado pegazów,

w głąb przez przerębel, po krach.

Jesienne liście we włosach, róża w popiołach,

stąpam bezszelestne, by niczego nie zbudzić,

w ośrodku strachu, horyzont bieli wyśnić,

na dnie oceanu usta poety w jemiołach.

idę po jeden malutki buziak, do rytmu tamburynów.

I gdybym mogła spłonąć na stosie,

spłonęłabym znów.