Twarz kobiety w różach

Zygmunt Jan Prusiński

TWARZ KOBIETY W RÓŻACH

Emilii Kondrackiej

Czasem wraca nostalgia.

Kobieta w kapeluszu z woalką,

z rękawiczkami i apaszką.

Pantofle na wysokich obcasach,

sukienki zwiewne,

jakby retro w czarno-białym kolorze.

Kobiety były zupełnie inne.

Niezmęczone spodniami,

gdzie nic nie widać

oprócz grubości tyłka. -

Ta twarz kobiety w różach,

to Emilia - jakby zeszła

po kryształowych schodach.

Pozytywnie kobieca,

namiętna jak dojrzały orzech

kokietuje idąc do mnie z nowinami.

O pani z obrazu paryskich uliczek,

przyjdź zawsze naga do mojego snu!

Jest tyle miejsca, jest tyle miejsca...

Wiersz z książki „Niebieski blues”