Twoje pośladki burzą wiersze

Zygmunt Jan Prusiński

TWOJE POŚLADKI BURZĄ WIERSZE

Kochliwy się stałem dzisiaj.

Wprowadzasz we mnie ułamki doskonałości,

by wyrzec się zasad dobrotliwej pajęczyny.

Układam muzykę w tobie.

Unosisz się pod metrum wskazanego dźwięku,

w iście skaleczonego kochanka z bajki.

Idealnie się ułożyłaś o pani!

Piszę doskonały erotyk dla kobiety czułej,

a w niej tworzy się cudowna modlitwa.

Rozsadzam skały przybrzeżne.

A ty burzysz swoimi białymi pośladkami,

wiersze, wiersze, wiersze.