Ból tworzenia

Więcej nie stworzę pięknych wierszy,

złoconą czcionką na maszynie,

niemocą będę wszystkich dręczyć,

kolejny rok we łzach upłynie.

Nie dla mnie treny i sonety,

myśli nie rzucę już na papier,

uleciał talent gdzieś niestety,

pisać nic z sensem nie potrafię.

Kolejna zmięta pusta kartka,

trafi do kubła ze śmieciami,

a ja jednostka mało warta,

nie będę nawet grafomanić.