Ty! 👤

Mówiłaś do mnie.

Teraz nikt do mnie nie mówi.

Cztery ściany też milczą.

Nawet imienia nie mam.

Pozostawiłaś smutku szal.

Cieplutki i pachnący Tobą.

Tulę go w ramionach szepcząc

ogrzej mnie.

Przeszedłem tyle na ile

mnie było stać.

Koszmarny, to czas.

Czas w którym pamięć,

nie zasypia dni minionych,

rzeczywistość zaś

nie pozwala spać.

W nocy pisuję do Ciebie listy

jak sztubak zakochany.

Układam słowa w zdania,

o Tobie, o nas, o naszym Życiu.

Niestety są nie wysłane.

Poczta, ta Niebiańska, pozwala

mi wierzyć, że każdy list dociera.

Ta, spowiedź moja wobec Ciebie

trwa od lat

Przecież o tym wiesz.

A, że czasem się ślimaczę.....