Tylko do przodu.

Ciemno. Czuje... dreszcz? Już wiem dlaczego. Zimno. Dość mokro. Czyżby piwnica? Co ja tu robię? Nie chce tu być, boję się. Nagle słyszę szelest. Z natury jesyem tchórzem, ale teraz idę wgłąb korytarza. Nie wiem co mnie czeka. Już cała sie trzęsę. Wnet czuje, jakbym spadała. Zaczynam krzyczeć głośniej i głośniej. I nic.

Otwieram oczy. To przecież mój sufit. Nie ta przerażająca nora. Oddech mi się uspokaja. Zauważam na kołdrze moje zaciśnięte ręce. Rozluźniam je. To tylko zły sen. Wszystko w porządku.

Nazywam się Wioletta, jednak wolę, kiedy wołają na mnie po prostu Wiola. Nie jestem zwykła nastolatka. Przynajmniej tak uważam. Niebslucham Justina Biebera, nie chodzę w modnych ciuchach. Uczę się raczej przeciętnie, a moim najlepszym przyjacielem jest Hades- ukochany kot.

Jutro pierwszy dzień szkoły. Liceum Ogólnokształcące nr 5 w Warszawie. Nie małe wyzwanie. Ale dam rade- muszę. Zresztą, co mogloby pójść nie tak? Szkola to szkola. Ludzie to ludzie.

Poleżę jeszcze chwilkę. W końcu trzeba korzystać z ostatniefo dnia wakacji. Dziś mam jechać z mamą po zeszyty, długopisy i inne bzdury. Podreczniki juz sa w moim posiadaniu. Jutro będę musiała nałożyć spódniczkę. Aż mną wstrząsa. Gdybym jeszcze miała się czym pochwalić przetrawilabym ten fakt w milczeniu. Niektórzy myślą, ze przesadzam na punkcie mojego wyglądu. Ale przecież wiem co mówię. Do tego mam dobry wzrok. Lustro też nie szwankuje.

Dziś znów śnił mi się koszmar. Kolejny z rzędu. Może to znak, ze w liceum będzie okropnie? A może naogladalam się za dużo horrorów. Sama nie wiem...

(ciąg dalszy nastąpi wraz z przepływem weny i wolnego czasu, nie wiem czy się podobało, jednak mam taką nadzieję) :)