Ucieczka

Nie da się zatrzymać nieodwracalnego.

Koło znów zaczyna się kręcić,

zaraz zmiażdży motyla.

Uciekaj, biegnij, leć.

Myśli wylały się pod nogi, nie pozwalają stać w miejscu.

Jesteś zbyt blisko.

Nie możesz poznać mojego imienia.

Muszę biec,

pozwól mi się zmęczyć.

Średnia ocena: 2.3  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Pan Buczybór 21.05.2021
    hmmmm, bardzo nijakie... Cokolwiek to jest...
  • piliery 21.05.2021
    Nie umiem dotrzeć do wnętrza tego wiersza. Nie oceniam.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania