Ucieczka od gorzkiego miodu.

Burza w szklance wody, a wy niczym gryzonie w klatce,

Wiecznie gryząc kołowrotek kłótni i pretensji.

Karmicie się gorzkim miodem wzajemnych oskarżeń,

No dalej, pijcie i karmcie się trucizną wzajemnie!

Dusza moja uwięziona jest w pułapce konwenansów,

Niczym ptak o złamanych skrzydłach, który nie może wzbić się w niebo.

W wirtualnej rzeczywistości budujecie efemeryczne pałace z piasku,

A prawdziwe życie ucieka, przez palce.

Internet od dawna jest jak bagienny smród,

Zatruta studnia waszymi słowami, bagno tłumiące duszę.

Pragnę wyrwać się z kładki, zerwać kajdany,

Zaznać prawdziwej wolności,

Poczuć skrzydła na wietrze!