Uczucia

Stoję cała roztrzęsiona. Moje dłonie drżą. Nogi - uginają się. Patrzę na swoje bose stopy żałując, że nie mogłam zrobić nic więcej. Zamykam oczy. Łzy wypływają z pod powiek ciurkiem. Nie mogę zatrzymać tych strumieni, choć bardzo chcę. Staram się zacisnąć dłonie w pięści, ale stwierdzam, że jestem zbyt słaba, by to zrobić. Poddaję się. Emocje przejęły władzę. Na ustach czuję metaliczny posmak. Przecieram palcami po ustach, spoglądam - krew. Czuję jak puchnie mi twarz, a oczy coraz bardziej szczypią. Podnoszę głowę, by spojrzeć przed siebie. Dostrzegam lustro w oddali. Powolnym krokiem zbliżam się do niego. Przecieram dłonią zaparowane zwierciadło. Nie jestem w stanie dostrzec rys twarzy. Usta - pogryzione, postrzępione. Oczy czerwone, zakrwawione, opuchnięte. Na twarzy pojawiają się sińce - ogromne i fioletowe. Czuję bezsilność, ale nadzieja mówi: "Walcz!" .

- Nie, nie możesz, nie dasz rady, jesteś zbyt słaba, jesteś... inna - odezwał się pewien głos.

- kto to powiedział? - zapytałam.

- Rozum, bo na serce jest już za późno.