Ulica

Ten stragan za rogiem co dobrze znam,

Znów się uśmiecha jedna z tych pań,

Ulicą dorożka cieniem przemyka,

Starszy pan w okularach, się wita.

Tłum się przesuwa, ciężki i obcy,

Ktoś z parasolką wśród kałuż kroczy,

Śmiech dzieci ulicą się niesie,

A ja?

Sam stoję w kącie, obserwując świat,

Zamknięty w sobie, jak szklany kwiat.