Ulica Zwycięstwa

Było już późno gdy wracaliśmy do domów. Mieszkaliśmy w jednym bloku. Po drogiej stronie ulicy szło trzech chłopaków. Spostrzegli nas z daleka. Gdy byli bliżej, przeszli przez ulice i szli chodnikiem prosto na nas. Jeden z nich wysoki i szczupły, był ubrany w czarny płaszcz, dwóch pozostałych było średniego wzrostu i przeciętnej budowy. Ci ubrani byli w dżinsowe kurtki. Zatrzymali nas. Zaczęli zadawać zaczepne pytania, typowe w takich sytuacjach, w stylu typowym dla okolicy tego blokowiska, typowe dla takich typków. Jeden z tych niższych, chwycił mojego kolegę za fraki krzycząc mu prosto w twarz:

- Skąd jesteście?

- Stąd. - odpowiedział kolega.

- Co macie w plecakach?

Nic nie odpowiadaliśmy.

Powtórzył pytanie a w tym czasie jeden z dwóch pozostałych chwycił i mnie za fraki.

- Co kurwa? Ogłuchliście? Oddawać fanty! - krzyknął mi prosto w twarz – zdejmować plecaki, zrobić mi tu zaraz słonika – dodał i mocniej mnie chwycił a po chwili zaczął szarpać.

W tym czasie ten wysoki podszedł do mnie i rozsunął zamek mojego plecaka.

- Zostawcie – powiedziałem.

Lecz ich to jeszcze bardziej rozjuszyło. Typ z tyłu za mną zaczął wyjmować zawartość plecaka.

- A co to za biała szmata?- wrzasnął nagle urywając, gdy w jego ręku pojawił się teraz długi, gruby pas z jakiegoś mocnego materiału. Pas miał żółty kolor.

- Co to jest – zapytał wysoki.

- Oni coś trenują – odpowiedział typ stojąc z tyłu za mną rozciągając pas. - Kuźwa ale długi, ma ze dwa metry.

- Co trenujecie? - spytał wysoki.

- Karate – Odpowiedziałem.

- Na wała wam takie długie pasy, co? Owijacie się nimi trzy razy? - zaśmiał się. - Znam kilku karateków i to całe karate jest dla bab, żeby szpagaty robiły , żeby były lepsze w łóżku. - śmiał się dalej wysoki. - I jeszcze ten żółty kolor, to pewnie zaraz po białym. - dodał, śmiejąc się po raz kolejny. Lecz w jego śmiechu nie było już słychać tej pewności siebie, co na początku.

- Dwa razy – powiedziałem przerywając jego śmiech.

- Co dwa razy? - Spytał podchodząc do mnie bardzo blisko, z pochylona głową, tak jak by chciał mnie zaraz zdzielić z bańki.

- Owijamy się dwa razy – odpowiedziałem wyrywając się jednocześnie typowi, który trzymał mnie za fraki, jednocześnie mój kolega zaczął się wyrywać temu, który trzymał jego. Gdy byłem już oswobodzony, szybko cofnąłem się od napastnika o kilka kroków. Wysoki zamajaczył mi na tle oślepiających mnie świateł reflektorów nadjeżdżającego samochodu. Rzucił się w moim kierunku ale zanim zdążył zadać mi cios, nadział się na mojego front kicka, który zatrzymał go w miejscu. Napastnik skulił się po czym padł na ziemie i zwijając się z bólu obejmował swój brzuch. Nagle usłyszałem pisk opon, dźwięk tłuczonego szkła. Uderzenie. Krzyk. Kątem oka zobaczyłem tylko jak samochód odbija od siebie dwie sylwetki ludzi, które wyglądały jak szmaciane lalki wyrzucone w powietrze. A potem cisza. Jeden z typków stał znieruchomiały i patrzył się w stronę jezdni. Dostawczy samochód stał blisko nas, migały światła awaryjne. Przed samochodem leżało dwóch chłopaków, nie ruszali się. Podbiegłem do nich. Kierowca wyszedł z kabiny i roztrzęsionymi rękoma wybierał numer w telefonie. Mój kolega leżał na ulicy, obok niego napastnik z którym się jeszcze przed chwilą szarpali. Obaj jęczeli z bólu, krew ciekła z ich ust i uszu.

- Nie dotykaj ich! - Krzyknął do mnie kierowca.

Klęczałem koło kolegi. Przez jego ledwo uchylone wargi szeptem próbował wypowiadać z wysiłkiem słowa;

- Ja nie chce – mówił ale krew zalewała mu usta - nie chce. Po chwili ucichł i zamarł w bezruchu z otwartymi oczami.

Usłyszałem jeszcze tylko jakby z oddali:

- Ulica Zwycięstwa.