Umierający kwiat

Jak bieluń otumaniasz mnie sobą, Sprawiłaś, że stałem się inną niż Byłem osobą,

Już o własne szczęście nie dbam Tak jak dbałem,

W całości je sobie zabrałem i Tobie Oddałem,

Lecz twoje kwiaty nie są takie same

Jak na początku,

Coś sprawiło, że opadły niczym Krople łez z oczu,

Całkiem wyblakły,

Jak włosy staruszka zsiwiały

I razem z podmuchem wiatru z Mojego ogrodu gdzieś daleko Odleciały,

Jednak coś zostało,

Zostało z tego kwiatu,

Przez który nie widziałem

I nadal nie widzę połowy światu,

Mimo iż to wymiera,

Wymiera tak szybko i nagle,

O przywrócenia do życia tego Podpisałbym nawet pakt z Diabłem,

I Wiem ze sprawia mi to ból

I czuje to całym swym wnętrzem

Z twojej gładkiej łodygi wyrosły Wielkie kolce przeszywające me Serce

I Z każdym dotykiem, kłują one me Ręce,

Które chcą ci znaleźć w moim Ogrodzie do rozkwitu nowe i lepsze Miejsce

I zaprawdę

Nie ma nic boleśniejszego na tym Świecie

Niż pielęgnowanie kwiatu, który oplata cierniem twe serce.