Umowy indemnizacyjne

Za straty i szkody, co wojna zabrała,

Za mienie i życie, co w płomieniach stanęło,

Za krzywdy i cierpienia, co serca zatruły,

Za łzy i rozpacze, co dusze zmroziły,

Polska zapłaciła, co się jej należało,

Indemnizacje dała, co się jej wymagało,

Ale czy to wystarczy, by zadośćuczynić

Za ofiary i bohaterów, co za wolność ginęli?

Czy można zapomnieć, co się stało wtedy,

Gdy pierwsza i druga wojna światową nękały,

Gdy ludzie i narody walczyli o byt i godność,

Gdy zbrodnie i okrucieństwa ludzkość poniżały?

Nie, nie można zapomnieć, ani wybaczyć,

Ale można próbować, żyć i budować,

Pokój i sprawiedliwość, szacunek i współpracę,

Nadzieję i miłość, wolność i demokrację.