upadamy razem z bielą

pada śnieg

opadają płatki lekkie

z topniejących zabielonych dachów

opadają spracowane ręce

z ust padają słowa niewygodne

niewypowiadane z serca

milczeniem w ciszy trwam

biało tak blisko czarne zaorane

bielsze spojrzenia nie będą

upuszczasz ostatnią kroplę krwi

czerwienią na dłoni

z karabinem na ramieniu

na ziemi pozorny spokój

zło kiełkuje powoli

atak zaraża innych

choroba toczy jak robak

niewiadomych znaków zapytania

przed nimi stoję wpatrzony w dal

nie rozumiem

dokąd idziesz człowieku

pędzą koła zębate w kieracie

świat nie wyhamuje

niepotrzebnie

waham się nad prawdą

bo prawda to prawda

wiedza jest obowiązkiem

grzechem brak wiedzy

albo świadomie poddać się pokusie

przyznać rację i odkupić duszę przed

stosem słów przed żarem z ust